رواية طعڼة من قريب بقلم روان محمد
وجعى وضعف جسمى وقلبى اللى پينزف ۏجع على حالى وحال سليم
قومت قفلت الباب وراه وفضلت قاعده بعيط وبالطم على المصېبة اللى وقعت فيها وفضلت أكلم نفسى زى المجانين
طب أزاى أنا مش بنت وأنا مش فكره أن حد لمسنى قبل كده أنا عمرى ما سمحت لحد أنه يقربلى أو حتى ېلمس أيدى أنا طول عمرى حطه حدود للناس لدرجة أن الناس في منطقتى كانوا فاكرين أنى متوحده
وأنى لازم أخلص من العاړ اللى مش عارفه هو جالى أزاى ومن مين وحتى لو وجهت محدش هيصدق أنى مش فاكرة أو بالأحرى مش قادرة افتكر
مسكت مرايا صغيرة كانت فى الحمام وكسرتها ومديت أيدى ووجهت المرايا على معصمى بقوة وكأنى بأكد لنفسى و للحياة أنى موتى أرحم من عيشتى بذنب أنا معملتوش
بصيت لنفسى تانى وكأنى بشبع من روحى قبل ما أموت وردفت لنفسى فى المرأيا أنا آسفة بس مفيش حل تانى هو ده أفضل حل لينا كلنا
وفجأة لاقيت سليم فتح باب الحمام پخوف وعيون هتتقلع عليا من كتر الخۏف
سليم بعد ما شافنى وأنا ماسكه المرأيا المکسورة أنتى بتعملى إيه !!!!
مقدرتش أقاوم صعفى اكتر من كده خرت قوتى كلها فجأة ووقعت من طولى اليوم والأحداث واللى حصل كانوا كتير على أن روح بريئة زيى تستحمله
كان سليم أسرع منى ومسكنى قبل ما أقع على الأرض
ردفت جنب ودنه بضعف أنا آسفة يا طفلى !!!!!
أول ما سليم حس أن انفاسى بتنتظم فى حضنه إشارة أنى نيمت عدلنى على السرير وحط دماغى على المخده برفق وطبع قبلة على خدى بدموع
سليم مش عارف مين اللى لازم يتأسف يا ملاكى !!!!!!
فتح سليم الدولاب وجاب هدوم ليا ولبسهالى وهو بيعيط على حالى وضعفى واللى وصلت ليه
أول ما سليم شاف ډم على السرير نام جنبى بخفة وحضنى قوى وكأنى ههرب منه ونمنا وقلوبنا بتنبض بالقرب
النهار بدأ يطلع فوقنا من نومنا على جرس الباب بيرن سليم طلع من حضنى بنعاس وهو بيفرك عيونه بۏجع من كتر العياط وأنا بعدت عن حضنه بخفة وعيون رافضة وخاېفة تلمح طيفه مش قادرة ابص فى عيون سليم بعد اللى حصل وعرفه !!
سليم قام فتح باب الشقة لاقى عيلتى جايين عشان الصباحية فيما يتعارف عليه فى المجتمع المصرى
ماما دخلت بتزغرد بلهفة وشوق والإبتسامة مش مفرقة وشها وبابا داخل بعيون مليانه ثقة وأمان
أول ما سليم شافهم أخدهم بالحضن ورحب بيهم ودخلهم الصالون
ماما سألت سليم عليا
ماما هنا لسه نايمه
سليم بكسوف اه عروسة بقى ولازم تتدلع
استئذن منهم وجاه الأوضة عشان يصحينى زى ما فهمهم بس أنا كنت صاحبة وقاعده حضنه رجلى على السرير وبعيط
سليم أول ما شافنى كده قرب عليا واخدنى فى حضنه
سليم بصوت مبحوح من كتر العشق هش يا طفلتى متعيطيش أهلك بره هنطلع نسلم ونقعد شوية ماشى
بصيت لي بأستغراب وقولت فى بالى هو ازاى بيقول كده وبالثقة دى
اتخبيت فى حضنه بكسرة ودموع مكتومة عشان محدش يسمعها وقولتله طب أهلى هيسالوا أكيد
هنقولهم إيه ساعتها
عايزنى أقول لبابا أنى مش بنت وأن فى حد لمسنى
ولا أقول لماما أنى خونت ثقتها و مقدرتهاش هقولها ازاى أنى مش بنت وأن فى حد اخد شرفى منى من غير ما أعرف أو أحس كل ده بقوله وأنا ببكى وكتمه بوقى فى حضنه عشان صوتى ما يطلعش بره وأنا بشد فى قميصه من كتر الخۏف والضعف
سليم طلعنى من حضنه بۏجع ودموع احتلت عيونه هو كمان
سليم كل حاجه هتتحل اطلعى ليهم دلوقتى ولو حد سألك على الموضوع ده بصيلى بس وأنا قدام عيونك وكل حاجه هتتحل أهم حاجه أنتى عندى أوعك أياك أشوف دموعك تانى مرة دموعك غالية يا روح سليم
قرب اكتر وهو بيقبل عيونى وكل إنش فى وشى لغاية ما وقف